Η απόφαση για τη προφυλάκιση του Νίκου Ρωμανού,που στηρίζεται σε αποτύπωμα σε μια πλαστική σακούλα σε ένα ολοσχερώς κατεστραμμένο από έκρηξη διαμέρισμα, παραβιάζει το κοινό περί δικαίου αίσθημα. Η εξάντληση κάθε αυστηρότητας, όταν υπάρχουν και άλλα μέτρα όπως η εγγύηση, ο ηλεκτρονικός έλεγχος ή η απαγόρευση εξόδου από τη χώρα, γεννά πολλά ερωτήματα.
Δεν έχουν ξεχαστεί περιπτώσεις όπως της Ηριάννας, του Τ. Θεόφιλου ή του «Ινδιάνου» που αθωώθηκαν πανηγυρικά, αφού όμως πέρασαν χρόνια ή μήνες στη φυλακή. Την ίδια στιγμή κάποιοι επώνυμοι, αποδεδειγμένα ένοχοι, είναι από καιρό στα σπίτια τους.
Η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη έχει αποδείξει επανειλημμένα πως το μόνο που ξέρει καλά είναι να στέλνει στα δικαστήρια συνδικαλιστικές ομοσπονδίες, όπως την ΑΔΕΔΥ και την ΟΛΜΕ, να στέλνει τους εκπαιδευτικούς στα πειθαρχικά και την αστυνομία για να σπάσει μαθητικές καταλήψεις. Επιλέγει την διαμόρφωση κλίματος έντασης, ενόψει και της επετείου της δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου, για δικά της μικροπολιτικά οφέλη.
Δεν κρίνουμε αν ο Νίκος Ρωμανός είναι αθώος ή ένοχος.
Ζητάμε η δικαιοσύνη να μην είναι «το φίδι που δαγκώνει μόνο τους ξυπόλητους».
Ζητάμε την αποφυλάκισή του, έως ότου γίνει το δικαστήριο, που θα τον κρίνει.
